Rozdział 28.

Siedziałam na parapecie okna, wsłuchując się w padający deszcz. Zaczęłam rozglądać się po podwórzu. Mój wzrok zatrzymał się na Tabunie. Zdawał się udomowić. Po kilku miesiącach nareszcie był spokojny. Stał odwrócony do kierunku, z którego zacinały strugi wody. Zgiął tylną nogę w geście odprężenia. Jak to możliwe, że po tygodniu pięknej pogody, wróciłam do domu całkowicie przemoczona? Ach te kochane zjawiska atmosferyczne... Obserwowałam jeszcze chwilę ogiera, po czym zeszłam na dół. W kuchni siedział wujek, czytając gazetę i popijając kawę. Zgięłam czasopismo w pół, próbując zwrócić na siebie uwagę.
- Nie podwiózł byś mnie do sklepu?
- Jakiego?
- Multimedialnego. Chcę sobie kupić jakiś film.
- Nie łatwiej ściągnąć? Słyszałem, że teraz wszyscy to robią.
- Ja nie. Podwieziesz? - spytałam ponownie, robiąc maślane oczy. Wujek spojrzał na mnie, przewrócił oczami, westchnął
- No dobrze - powiedział w końcu wstając z krzesła. - Ubieraj kurtkę.
Skoczyłam na górę po płaszcz i po chwili razem z wujkiem wyszłam na podwórze. Wsiedliśmy do samochodu. W drodze do pobliskiej galerii, wsłuchiwałam się w zagraniczne country lecące właśnie w radiu. Kto by pomyślał, że muzyka ta nie katuje uszu aż tak bardzo jak techno czy też japońszczyzna podawana w okrutnej formie najgorszego pop'u.

***

Po kupieniu zapasu filmów o koniach, wróciliśmy do domu. Pobiegłam do stajni szukając Tymona. Znalazłam go na hali, gdy trenował z Albatrosem. Oparłam się o futrynę, patrząc jak pokonują kolejne przeszkody. Po przeskoczeniu ostatniej stacjonaty, której wysokość szacowałam na około metr dwadzieścia, chłopak przeszedł do kłusa. Dopiero w tedy mnie zauważył. Podjechał w moim kierunku i zatrzymał się tuż obok.

- Cześć - przywitał się zeskakując na ziemię.

- Hej. Masz może ochotę na jakiś film?

- Zależy jaki.

- Mam coś o koniach - odparłam wymownie.

- A co?

- Hmm... "Flickę" trzy części, "Shergara", "Zaklinacza koni", "Wyścig marzeń", "Hidalgo" i "Srebrnego rumaka"

- No to przygotuj pierwszą część Flicki. Zaraz przyjdę tylko go rozsiodłam.

- Jasne - powiedziałam z uśmiechem i poszłam do domu. Postawiłam czajnik na gazie, wbiegłam na górę po koc, zniosłam go na dół i położyłam na kanapie. Kiedy do salonu wszedł Tymon, ja siedziałam już na sofie, popijając gorący napój. Popatrzyłam na niego wesołym spojrzeniem.

- No chodź - powiedziałam z uśmiechem.

- Co cię tak bawi? - zapytał podejrzliwie, siadając obok.

- Nic mnie nie bawi. Po prostu cieszę się, bo dawno nie oglądałam żadnego filmu - stwierdziłam wciskając guzik "PLAY". Oparłam głowę na ramieniu Tymona i w ciszy oglądnęliśmy cały film.

***

Obudził mnie czyjś pisk. Wybiegłam szybko na zewnątrz rozglądając się kto postanowił drzeć się o poranku. Zauważyłam Wal, która stała  na korycie, zerkając z przerażeniem w dół. Podeszłam zaspana do dziewczyny.

- Co się dzieje?! - zapytałam z oddali.

- Wąż! - krzyknęła panicznie. - Chyba grzechotnik! - dodała po chwili. Nagle kolejny wrzask przeciął powietrze, a dziewczyna tracąc równowagę wpadła wprost do wody. Podbiegłam bliżej. Pomogłam jej wyjść z koryta.

- Gdzie ty masz tego swojego grzechotnika?

- Tam! - wskazała na ziemię podkulając nogi. Wpatrzyłam się w miejsce tak uparcie pokazywane przez nastolatkę.

- To jest zaskroniec - powiedziałam podchodząc bliżej "grzechotnika". - A do tego martwy.

- Martwy? Czyli... on nie żyje? - spytała, a jej oczy znacznie się powiększyły.

- Na to wygląda - odparłam zgarniając węża na łopatkę i wyrzucając go za siatkę. Dziewczyna patrzyła na wszystko z przerażeniem.

- Ale dlaczego on umarł?

- A skąd ja to mam wiedzieć? Wiem tylko, że nie żyje, a za życia był nie groźny dla otoczenia.

- Czyli on by mnie nie zabił? - dopytywała się Wal.

- Jak najbardziej, a teraz muszę iść do stajni... zaraz... czy dzisiaj nie jest środa?

- Jest.

- A która godzina?

- Dochodzi jedenasta.

- Czyli zrobiłam sobie dzień wolnego - stwierdziłam kierując się do stajni. Zatrzymałam się wpół kroku. - Który dzisiaj jest? - spytałam z paniką w głosie.

- Drugi marca.

- O Kuźwa! - wyrwało mi się z krzykiem. Puściłam się biegiem do stajni. - Gdzie Tymon, gdzie Tymon... - mruczałam pod nosem szukając chłopaka. Wtargnęłam do siodlarni.

- Zapomniałam! - wrzasnęłam na cały głos. Na mojej twarzy widoczne było oszołomienie.

- O czym? - zapytał, wstając z miejsca.

- Dziesiątego są zawody!

*********************************************************************************************

Ale mi się nudziło... Sama nie wierzę, że tyle napisałam! Swoją długością, rozdział przypomina mi te z pierwszego tomu, które jak dla mnie, były w cholerę długie xD Coś mi się kurde dzieje z psychiką... Wild Horses. Nie mogę się uwolnić od tej piosenki! A właśnie Sydney miło mi Cię widzieć ;D A Valerii nadal nie ma... No, ale przynajmniej wiem mniej więcej dlaczego, pociesza mnie to :D Nie wiem czy napiszę te 40 rozdziałów czy skończę na 35... Zastanowię się, a tym czasem pamiętajcie! Ja mam zamiar dobić do pięciu tomów...^^

Moje uzależnienie *.* "Łajld horsyys, Aj łana bi lajk juuu!"

PS Nie wiem czy zauważyliście, w drugiej zakładce pojawiły się Wiola i Gośka :D
PS2 Valeria! Zapomniałam dodać, że poniekąd uzależnienie me to Twoja wina :D Przez czwarty blog, gdzie zamieściłaś tą piosenkę... jakoś tak się nie mogę uwolnić ;*