Rozdział 6.

Błąkałam się bez celu po lesie. W sumie mogłam być wszędzie byle nie w stajni. Nie miałam jakoś zbytniej ochoty na rozmowę z Tymonem... czy też kimkolwiek innym. Na tą chwilę wolałam towarzystwo Melodii i widok drzew, których chyba najbardziej brakowało mi w Ameryce... Nie ma to jak tereny po betonie. Zebrałam wodze i znów zagalopowałam, zmierzając w stronę plaży. Wjeżdżając pod górę przeszłam do pół siadu i poluzowałam wodze. Klacz dzielnie wspinała się coraz wyżej. Wreszcie dostałyśmy się na szczyt , po czym pokłusowałyśmy w dół. Deszcz nadal kropił, jednak ani mi ani Melodii to nie przeszkadzało. Gdy byłyśmy przy jeziorze, zatrzymałam się i patrzyłam jak na niebie rozpętuje się burza. Zawróciłam w stronę domu, galopem przecięłam las, przejechałam pod bramą i zwalniając, wpadłam do stajni. Melodia zarzuciła łbem. Wprowadziłam ją na halę, zdjęłam siodło i ogłowie, po czym wsiadłam na oklep z zamiarem przestępowania. Po dziesięciu minutach klacz stała w boksie, a ja przygotowywałam owies. Po jakimś czasie skierowałam się do klaczy, aby w końcu dać jej jedzenie. Stwierdziłam, że jedna miarka owsa powinna wystarczyć, siano w siatce i tak wisi od rana. Gdy podeszłam do boksu drzwi były otwarte, kobyłka kładła uszy, grzebiąc kopytem w ziemi, a koło niej kręciła się jakże kochana Gosia z rollkurem.
- A ja się dziwiłam, że nie chciała skakać - powiedziałam, wsypując owies do żłobu.
- O Weronika! Już przyjechałaś? - zdziwiła się. Najwidoczniej miała doskonałe zdolności aktorskie, bo nie wyglądało to na udawane.
- Tak, a co ty robisz u Melodii?
- Na chwilę obecną czyszczę kopyta - odparła z uśmiechem, machając kopystką i zabierając się ponownie do czyszczenia.
- I potrzebny ci do tego rollkur?
- Nie. Rollkur idzie do kosza. Nawet Royal Black nie chce już pod nim chodzić - stwierdziła wzruszając ramionami. - W sumie chyba nawet przekwalifikuję się z ujeżdżenia na skoki - powiedziała, a mnie w tym momencie zatkało.
- Na skoki?
- Tak, na skoki. O, tutaj mam oliwkę - wskazała na drugie wędzidło, schowane za jej plecami. Rzeczywiście, oliwkowe łamane.
- Ale chyba nie chcesz ćwiczyć na Melodii?
- Nie, raczej zacznę od Ingi albo ewentualnie Irgi.
- Do nauki skoków weź Bajkę. Łagodnie nosi i nie wybija w skoku - odparłam, mając na uwadze jej dobro, ale przede wszystkim konia. Gdyby jechała na Indze mogłaby źle najechać i doprowadzić ją do ponownej kulawizny. Irga z kolei jest mocno wyczulona na pysku, a przecież po skoku należy oddać rękę. Zaś Bajka chodziła chwilę w szkółce jeździeckiej, więc poniekąd jest przyzwyczajona do początkujących. - Może poprowadzić ci jazdę?
- Nie trzeba, poradzę sobie.
- Tylko na początek przeszkody mają być niskie.
- Jasne, nie denerwuj się. Już nie raz widziałam ciebie czy też Tymona jak skakaliście.
- Tiaa... Mnie i Tymona. No nic, w takim razie idę do domu - powiedziałam, odwracając się i odchodząc. Weszłam do przedpokoju, zrzuciłam ubranie wierzchnie, po czym w domowych kapciach poczłapałam do kuchni. Wujek, jak to on ma w zwyczaju siedział przy stole i popijając kawkę, czytał gazetę.
- Nie wiesz kiedy ma przyjechać Tabun? - zapytał, podnosząc wzrok.
- Powinien już być, mówili, że przyjadą po południu.
- No to nie przyjadą.
- Niby czemu?
- Niby temu - powiedział podając mi gazetę i wskazując na krótki artykuł.

"Marynarka zawodzi nawet konie"

Transport koni z Amerykańskiego szkolenia miał dziś zawitać do portu w Gdyni. Nic jednak nie wskazuje na to, że właściciele zobaczą swoje konie jutro bądź za dwa dni. Statek "Caroline" nie wyruszył z Ameryki ze względu na fatalne warunki pogodowe. "Przy takim sztormie nawet Kolumb zatrzymałby wyprawę do Ameryki" - mówi marynarz pechowego okrętu. Okazuje się jednak, że do portu w południowej Louisianie przybił okręt z Polski, który rzekomo miał możliwość przepłynięcia całego dystansu Ameryka Południowa - Polska w taką pogodę jaka panowała na oceanie. Dzielny marynarz, którego torzsamości nie znamy wyruszył nad ranem, a około godziny czwartej nad ranem okręt rozbił się u wybrzeża Wielkiej Brytanii. Zaniepokojeni właściciele po kolei wyjeżdżają z kraju, aby odnaleźć zguby.

**************************************************************************************************************

Hue hue hue, wyzdrowiałam :D To przez ten nowy antybiotyk, Zinnat 500 mg. głowa mnie po tym czymś boli. No nie ważne, mówiłam, że wykorzystam temat Ameryki ;P JAW OKP skoro notki były coraz krótsze, to teraz będą coraz dłuższe (no chyba, że nie będę miała weny) :) Przepraszam za ewentualne błędy, ale nie chce mi się tego czytać, oczy mnie bolą xD Valeria, gdzie jesteś?! O! A w sobotę Hachiko o 15:30 i znowu będę ryczeć ;P Taka to ja już jestem ;D No nic, jak na razie do zobaczenia, idę spać...^^

PS Jedna z najdłuższych notek powstała podczas jednej z najdokuczliwszych chorób ;D
PS2 Dziękuję za pozdrowienia i powoli wracam do zdrowia ;*