Rozdział 30.

Ktoś chwycił za moje ramię i gwałtownie potrząsnął. Natychmiast wyrwałam się ze snu. Co się stało? Nagle przed oczami zawitała postać Aśki. Zdałam sobie też sprawę, że podczas oglądania filmu zasnęłam na sofie...

- Czyś ty zwariowała? - spytałam.

- Ja? Chyba ty. Jest jedenasta.

- Która?! Czemu mnie nie obudziliście wcześniej?! - oburzyłam się zrywając się na równe nogi.

- Skąd mogłam wiedzieć, iż będziesz spała do tak późna? - rozpatrywała z sarkazmem w głosie.

- No dobra mogłabyś... - moje zdanie przerwało kichnięcie.

- Na zdrowie. Dobrze się czujesz?

- Dzięki, raczej nie najlepiej. - stwierdziłam opadając z powrotem na kanapę.

- Jeżeli chcesz mogę się zająć Melodią tylko... nikt za ciebie nie pojedzie do szpitala.

- No tak. W każdym razie i tak podjadę do lekarza.

- Podwieźć cię?

- Jeśli możesz.

- No to ty się zbieraj, a ja w tym czasie pójdę wyprowadzić konie.

Pokiwałam w odpowiedzi głową. Jakoś nie mogłam sobie przypomnieć kiedy ostatnio byłam chora...

- Zapalenie oskrzeli?! - niemal krzyknęłam przez obolałe gardło gdy usłyszałam diagnozę pediatry.

- Niestety...

- A ile to potrwa?

- Od tygodnia do miesiąca.

- Słucham? - wychrypiałam, po czym odchrząknęłam.

- No... nic na to nie poradzę. Tak to jest jak się bez kurtki wychodzi na mróz. - powiedział. No tak wybiegłam kiedy Tymona kopnął Tabun, a potem czekałam na karetkę, mądra ja. - W tym czasie nie wychodź z domu, nie biegaj i nie przemęczaj się.

- Jak mam nie wychodzić z domu skoro mam własnego konia?

- Nie wiem musisz to jakoś załatwić.

- Aha, czyli rozumiem, że... kolegi w szpitalu też mam nie odwiedzać?! - jakoś nie miałam ochoty zwierzać mu się z rzeczy, które nie powinny go obchodzić.

- Najwyżej możesz go zarazić lub pogorszyć sprawę i tylko tyle osiągniesz.

- Można zarazić kogoś kto leży w śpiączce?

- Owszem można. A w ogóle po co przychodzisz do kogoś z kim i tak nie masz kontaktu.

- O Boże, jeżeli pana... żona leżałaby w śpiączce nie odwiedzałby jej pan?

- Ach czyli rozumiem, że to twój chłopak? - miałam ochotę zacząć klnąć. Dlaczego go to interesuje?

- Może. - odparłam tonem kończącym rozmowę.

- No dobrze, podejdź z tym do apteki - wręczył mi receptę pełną antybiotyków. Naliczyłam osiem lekarstw.

- Dziękuję. - odparłam wstając.

- Proszę... lepiej go teraz nie odwiedzaj. Z resztą kto wie może się okazać, iż do czasu kiedy wyzdrowiejesz i on się obudzi.

- Miejmy nadzieję. - odrzekłam. - Do widzenia.

Wychodząc z gabinetu myślałam, że spalę się ze wstydu. Tak na gościa naskoczyłam a on mi "dobrych rad" chciał udzielić. No trudno co się stało to się nie od stanie. Teraz ważne jest to żeby jak najszybciej wyzdrowieć i wrócić do Tymona.

************************************************************************************************

I jak tam Mikołajki? Przy okazji wszystkiego najlepszego! Spełnienia marzeń itd. ;) Dzisiaj cały dzień chodziłam po szkole w czapce z brodą :D Przed lekcjami, w trakcie lekcji i po lekcjach! Nawet nie macie pojęcia jaka była super zabawa! Najpierw z koleżankami (i kolegą) na kawę do księgarni, potem w kierunku rynku gdzie spotkaliśmy przebranego Św. Mikołaja... Wspomniany wcześniej kolega akurat miał na głowie moją czapkę. Oj co tam się działo! Podbiegł do faceta i zapytał: "Jak śmiesz się pode mnie podszywać?! Ja już prezenty dzieciom rozdaje od ośmiuset lat a tutaj taka propaganda!". My z dziewczynami w śmiech, a koleś odpowiada: "Może zdjęcie?". Przemiły jak zawsze Kuba mówi: "No dobrze zaszczycę pana..." zrobiłam fotkę i oto ona: Link ;D Od razu mówię dla rozwiania wątpliwości pozwolił na udostępnianie :) Oczywiście zdjęcia zrobione zostały także Magdzie: Link, Martynie: Link oraz mi: Link co prawda wyszłam jak idiota, ale już trudno xD A co tam u Was? Pozdrawiam...^^