Rozdział 16.

Nawet szkoła nie zdołała popsuć mi dobrego humoru. Kiedy lekcje wreszcie się skończyły uśmiech nadal nie schodził z mojej twarzy. Gdy tylko znalazłam się przy boksie Melodii odwróciła głowę i podeszła bliżej nadal z uporem żując siano.

- Cześć! - usłyszałam obok. Popatrzyłam w tamtą stronę i tak jak się spodziewałam ujrzałam Tymona w boksie Albatrosa.

- Hej. Ty jeszcze tutaj?

- Stwierdziłem, że zostanę chwilę i zaczekam kiedy przyjdziesz.

- Och jaki ty jesteś dobroduszny! - zażartowałam z tym samym uśmiechem.

- Możliwe... a co powiesz na przejażdżkę?

- Chętnie. - odparłam i oboje zaczęliśmy siodłać konie. Jak zawsze wjechaliśmy do lasu, po czym skierowaliśmy się w stronę jeziora. Wjechaliśmy na plażę i puściliśmy konie. Jak się okazało chłopak znów wziął ze sobą piłkę. Odbijaliśmy chyba z godzinę. Ze śmiechem usiedliśmy na ziemi.

- Co? - spytałam kiedy zaczął się na mnie patrzeć.

- Nic. Nie rozumiem o co ci chodzi.

- O to, że gapisz się na mnie jakbym była jakąś atrakcją turystyczną.

- Rozumiem, że to był żart? - usłyszałam w jego głosie niepewność.

- Oczywiście.

- Już się bałem.

- Nie masz czego.

- Wiem... - czułam, że chcę coś jeszcze dodać więc nie odezwałam się ani słowem. Czekałam chwilę na to by znowu coś powiedział - Wera, chcesz... być moją dziewczyną? - zapytał szybko, wręcz wyrzucił z siebie. Zamurowało mnie... Nie potrafiłam wydobyć tego jednego słowa, które wykrzykiwałam w myślach. Po chwili jednak znów się uśmiechnęłam kiwając głową.

- Tak... - szepnęłam i zarzuciłam mu ręce na szyję. Po chwili usłyszałam nad głową chrząknięcie. Oderwałam się od Tymona i spojrzałam w górę. Nad nami stała Aśka ze swoim szyderczym uśmiechem.

- Mówiłam, że się dowiem. Ja nie rzucam słów na wiatr. - powiedziała, odwróciła się, wsiadła na Cykadę i odjechała.

- Co to było? - zapytał zdezorientowany chłopak.

- Kto by ją rozgryzł... - westchnęłam wtulając się w jego ciepłą bluzę. Nagle poczułam się jakby wszystkie moje marzenia zaczęły się spełniać...

***********************************************************************************

Wena wróciła tak samo szybko jak sobie poszła ;) Jak to dobrze jest mieć gg i osoby, z którymi można na nim pogadać ^^  Mam nieprzemożoną ochotę dodawać kolejne rozdziały codziennie, ale coś czuję, że w ten sposób dotarłabym w opowiadaniu do sylwestra zanim jeszcze zacząłby się grudzień, a chcę napisać tą notkę o dokładnie 23:59 :) Chociaż w sumie kto wie... może prognozy się sprawdzą i 22. grudnia żadne z nas nie będzie już żyło ;D  Jak ja kocham oglądać reklamę, którą postawili przy drodze. Zdjęcie rozpadającej się kuli ziemskiej i pod spodem data "21.12.2012" ;) I znowu to samo... mam nadzieję, że rozdział się podobał proszę o komentarze itd...^^