Rozdział 8.

Siedziałam na czerwonej sofie popijając herbatę. Kiedyś ten dom wydawał mi się taki piękny, teraz była to zaniedbana ruina z drogimi meblami i odpadającym tynkiem. Rozglądałam się ciągle, szukając mojego niegdyś ulubionego obrazu. Amy wyszła gdzieś na chwilę zostawiając mnie i Aśkę same.
- Znasz ją? - zapytała przy pierwszej okazji.
- Nie. Wprosiłam się jakiejś dziewczynie do domu. Oczywiście, że znam.
- To dobrze, bo już się bałam co ci przyszło do głowy.
- O mnie się nie martw. W tym kraju dam sobie radę.
- Niby jak?
- Normalnie. Mieszkałam tu przez szesnaście lat, to wiem co i jak - odparłam w momencie, w którym do salonu weszła wysoka, szczupła nastolatka o dosyć ciemnej karnacji, ciemnych oczach i przefarbowanych z blondu na czerwień włosach. Skrzyżowała nogi, ręce i stanęła na środku pokoju, patrząc to na mnie to na Aśkę. W końcu jej wzrok zatrzymał się na mojej twarzy.
- Dobra, co cię tu przyciągnęło, bo nie wierzę, żebyś przyleciała tu bez powodu.
- Kto powiedział, że bez powodu? Konia szukam.
- To ty ciągle jeździsz konno?
- Nie mów, że ty nie! - krzyknęłam zdziwiona. Odkąd pamiętam to Amy nakłaniała mnie do jazdy.
- Ostatnio nie mam czasu, ale czasem jeżdżę. Wracając, przyjechałaś do Anglii, żeby kupić konia?
- Nie kupić! Znaleźć!
- To jakaś różnica?
- Przeczytaj - powiedziałam rzucając na stół gazetę, otwartą na stronie z artykułem. Dziewczyna przeczytała całość na głos, a jej oczy w miarę dalszych zdań coraz bardziej się rozszerzały. Wreszcie, po dotarciu do ostatniej kropki usiadła obok mnie w lekkim oszołomieniu.
- Czyli... Przyleciałaś tu, żeby znaleźć twojego konia, który zaginął gdzieś na wybrzeżu Anglii?
- Dokładnie. Wiem gdzie rozbił się statek, tylko nie wiem co z moim koniem.
-Nie łatwiej kupić sobie nowego konia? - zapytała, a herbata, którą akurat miałam w ustach, w pełnej okazałości wylądowała na ścianie.
- Innego konia?! Mam jeszcze klacz, ale to jest zupełnie co innego! Mój ogier to oswojony mustang z potencjałem do skoków! Drugiego takiego na pewno nie znajdę.
- No to cudnie, mamy do przejechania pół kraju.
- Przeżyjesz - odparłam. - Nie musisz z nami jechać jeśli nie chcesz. A teraz zmieniając temat, co u Will'a?
- U Will'a? Dobrze, ostatnio gdzieś wyjechał, jutro wraca.
- Wrócił do jazdy konnej? - zapytałam, spodziewając się jaka będzie odpowiedź. Dziewczyna pokręciła głową, po czym z ziemi przeniosła spojrzenie z powrotem na mnie, tym samym dziwnie się uśmiechając.
- A co tam w nowym życiu? Znalazłaś sobie chłopaka? - tym razem to ja pokręciłam głową. - Nie gadaj, że jesteś feministką! - dodała stanowczo.
- Nie jestem feministką. Miałam chłopaka - odpowiedziałam. Amy spojrzała na mnie z niedowierzaniem.
- Żartujesz! Nasza Wera miała chłopaka! No nie wierzę!
- Miała, owszem - odezwała się Aśka.- Pokazać ci go? Mam jego zdjęcie w kontaktach.
- Dawaj! Muszę go zobaczyć! - nastolatka wyraźnie oszalała, słysząc, że miałam chłopaka. Od razu rzuciła się w stronę blondynki. Widząc zdjęcie Tymona otworzyła usta ze zdziwienia.
- Myślałam... że masz nieco inny gust.
- No widzisz. Czy to aż tak wielkie zdziwienie?
- Tak. No nic, jeśli chcesz znaleźć tego konia, to jeźdźmy już, nie ma co czasu marnować - zarządziła twardo. Szybko wyznaczyłyśmy trasę, sprawdziłyśmy najbliższy pociąg i po godzinie zbierania, przygotowywania i innych spraw organizacyjnych, mogłyśmy wyruszać.

**********************************************************************************************************
Witajcie! Po tak długiej (jak na mnie) przerwie, nieobecności i mojej i weny... Powracam! Jak widzicie akcja się rozkręca, w następnym rozdziale zapewne opiszę drogę i akcję z kimś bądź też czymś, nie zdradzę szczegółów ;P W każdym razie po dzisiejszym teście kompetencji nienawidzę sobotnich rozkładów jazdy i jak już wspominałam przystanków. No nic. Co tam u Was? Jeszcze raz witam nowych czytelników i pozdrawiam "starych" ;D Valeria wróć! Do zobaczenia, usłyszenia, pa pa i cześć...^^